Ξεκινώντας μία συγκέντρωση ΕΠΑ

Το να ξεκινήσεις μία συγκέντρωση ΕΠΑ περιλαμβάνει έξι βασικά βήματα:

1.   Βρες μία κατάλληλη τοποθεσία για τη συγκέντρωση

2.   Εφοδιάσου με υλικό για τη συγκέντρωση: Υπάρχει αρκετό δωρεάν υλικό που μπορείς να βρεις στον Ιστότοτοπο της Παγκόσμιας Αδελφότητας ΕΠΑ. 

o   Πέρα από το Βασικό Κορμό που μπορείς να βρεις στον ιστότοπό μας, σε         

o   παραπέμπουμε και στην προτεινόμενη βιβλιογραφία μας. 

o   Επίσης θα χρειαστείς το πλάνο συγκέντρωσης που μπορείς να βρείς εδώ. 

3.   Κάνε εγγραφή της συγκέντρωσης στον Οργανισμό  Παγκόσμιας Υπηρεσίας 

4.   Ενημέρωσε πιθανά μέλη των ΕΠΑ για τη συγκέντρωση

5.   Ξεκίνα τη συγκέντρωσή σου των ΕΠΑ

6.   Κάντε την πρώτη συγκέντρωση εργασίας της ομάδας το συντομότερο δυνατόν για να εκλέξετε ένα γραμματέα και να αποφασίσετε για το πλάνο της συγκέντρωσης.

  

Μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια!

       Το να ξεκινήσεις μία καινούρια συγκέντρωση απαιτεί αποφασιστικότητα και δουλειά, αλλά η ανταμοιβή του να βλέπεις άλλους να ανακαλύπτουν τον τρόπο ζωής των ΕΠΑ αξίζει τον κόπο. Πέρα από το να προσφέρουν ελπίδα, τα ΕΠΑ επαναφέρουν το πρόσωπο. Με το να βοηθάμε άλλους, βοηθάμε τον εαυτό μας.

          Για τις περισσότερες συγκεντρώσεις ΕΠΑ απαιτείται περίπου ένας χρόνος για να καθιερωθούν. Μην τα παρατάς. Συνέχισε την προσπάθεια. Συνέχισε να μοιράζεις φυλλάδια, συνέχισε να μιλάς για το πρόγραμμα των ΕΠΑ και για το πώς εστιάζει τόσο στο πρόσωπο όσο και στο οικογενειακό σύστημα μέσα από τα Δώδεκα Βήματα. 

Γιατί είναι τόσο σημαντικό να χρησιμοποιούμε προτάσεις σε πρώτο ενικό πρόσωπο!

Όταν μοιραζόμαστε κάτι σε κάποιο πρόσωπο ή ως μέρος μιας ομάδας το να χρησιμοποιούμε προτάσεις σε πρώτο ενικό πρόσωπο μπορεί να κάνει τη διαφορά. Όταν εκφραζόμαστε σε πρώτο ενικό πρόσωπο χρησιμοποιούμε προτάσεις που ξεκινάμε με «Εγώ», σε αντίθεση του να χρησιμοποιούμε λέξεις όπως «εμείς», «αυτοί», «σε εμάς» και «εσείς». Εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαντάζει ως μια ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά το να χρησιμοποιούμε προτάσεις σε τρίτο πρόσωπο είναι απρόσωπο και δημιουργεί απόσταση.

Μπορεί ακόμα και να είναι μια προσπάθεια να ελέγξουμε άλλους υποσυνείδητα ή να τοποθετήσουμε την ευθύνη έξω από εμάς. Για παράδειγμα: «Όταν κακοποιείσαι, πληγώνεσαι». Άλλαξέ το σε: «Όταν κακοποιήθηκα, πληγώθηκα». Το να μοιραζόμαστε σε πρώτο ενικό πρόσωπο ενθαρρύνει την ανάληψη προσωπική ευθύνης με το να φανερώνουμε πληροφορίες μόνο για τον εαυτό μας. Όταν μπαίνεις στον πειρασμό  να εκφραστείς γενικά με αντωνυμίες,  όπως «εσείς», «εμείς» κλπ. προσπάθησε να το εντοπίσεις και να το αντικαταστήσεις με «εγώ».

Θα εκπλαγείς με το πόσο διαφορετικό αισθάνεσαι το μοίρασμά σου και από το πόσα πολλά περισσότερα αποκομίζεις εσύ και οι άλλοι από αυτό. Στην αρχή μπορεί να νιώθεις άβολα με αυτό. Αυτό γίνεται επειδή βγάζεις την προστατευτική σου πανοπλία και αποκαλύπτεις τον αληθινό του εαυτό.

Θυμήσου:

1)  Μέσα από τις προτάσεις σε πρώτο ενικό πρόσωπο εξασκούμαι στον αυτοέλεγχο.

2) Οι προτάσεις σε πρώτο ενικό πρόσωπο ενισχύουν τον αυτό-σεβασμό μου, ενώ προσφέρουν στους άλλους μια αληθινή ευκαιρία να σχετιστούν αληθινά μαζί μου.

3) Όταν ζορίζεσαι με τις προτάσεις σε πρώτο ενικό πρόσωπο αυτό συχνά θα αποκαλύψει τις κρυμμένες πλευρές από τα σημαντικότερα ζητήματα. Αν θέλεις αληθινά να φανερώσεις τα συναισθήματα σου ώστε οι άλλοι να μάθουν περισσότερα για «ΕΣΕΝΑ», τότε χρησιμοποίησε προτάσεις σε πρώτο ενικό πρόσωπο («Εγώ….»). 

(Υποβλήθηκε από την ομάδα AL025 ως πρόταση και εγκρίθηκε από την Ετήσια Συνδιάσκεψη Εργασίας των ΕΠΑ το 2017)

Καταλήγοντας σε συμφωνία στην ομαδική συνείδηση

Η ομαδική συνείδηση και οι συγκεντρώσεις εργασίας της ομάδας μπορούν μερικές φορές να γίνουν αδιαχείριστες. Έχω δει πολύ συχνά να λαμβάνεται μια απόφαση από την συνείδηση της ομάδας που σχεδόν χωρίζει στα δύο την ομάδα. Την επόμενη εβδομάδα τα μέλη που συμμετέχουν στην ομάδα είναι σχεδόν τα μισά επειδή κάποια πρόσωπα νιώθουν ότι οι απόψεις τους δεν ακούστηκαν και κάποιοι άλλοι νιώθουν ενοχή που ψήφισαν κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο όταν στην πραγματικότητα δεν είχαν καταφέρει να διαμορφώσουν μια ξεκάθαρη άποψη.

Ένα "κόλπο" που έχω μάθει όταν η ομάδα διχάζεται ως προς το τί να πράξει είναι ότι το να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο για 2-3 εβδομάδες μπορεί να επιλύσει γρήγορα τον διχασμό, καθότι τότε όλοι καταλήγουν να γνωρίσουν το πώς αισθάνονται τόσο με τον παλιό όσο και με τον καινούριο τρόπο. Συνήθως, όταν δοκιμάζεται ο νέος τρόπος, τα πρόσωπα που τον πρότειναν μπορούν να δουν ότι δεν λειτουργεί ή τα πρόσωπα που είχαν αντίσταση στο νέο τρόπο μπορούν να δουν ότι όντως λειτουργεί.

Ως ΕΠΑ συχνά φοβόμαστε την αλλαγή, καθώς όταν μεγαλώναμε (στην πατρική μας οικογένεια) η αλλαγή ήταν πάντα προς το χειρότερο. Όταν θέτουμε έναν χρονικό περιορισμό σε μια αλλαγή είναι ευκολότερο να αποδεχόμαστε την αλλαγή και τότε η συγκέντρωση γίνεται καλύτερη. Είναι πάντα καλύτερο το να καταλήξουμε σε συμφωνία ή να βρούμε έναν τρίτο τρόπο για να επιλύσουμε ένα ζήτημα.

(πηγή: https://acawso.org/2019/11/14/coming-to-consensus-in-a-group-conscience/)