Γίνομαι η στοργική γονιός του εαυτού μου (από την Πάμελα Μ.)

Δεν τα κατάφερνα πάντα πολύ καλά στο να είμαι μία στοργική γονιός στο Εσωτερικό μου Παιδί. Να πάρει ευχή..δεν ήξερα καν ότι είχα διαμελιστεί συναισθηματικά σε κομμάτια. Και όταν μεγάλωσα, συνειδητοποίησα ότι είχα μια πανταχού παρούσα εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στο καλό και το κακό, στο σωστό και το λάθος, στο ηθικό και το ανήθικο και παρανοϊκές ορμές που με ωθούσαν να ανακουφίζω τον εαυτό μου, τις οποίες σήμερα βλέπω ως τους εθισμούς μου. Ξέρετε, αυτή η επαναστατική εξέγερση της ισχυρογνωμοσύνης μου ήταν ένα από τα κομμάτια μου (το θυμωμένο, εκδικητικό, σε μεγάλο βαθμό κακοποιημένο Εσωτερικό Παιδί), που πάντα εμφανίζονταν για να καταστρέψει όλα τα καλά πράγματα που μεθοδικά είχα κάνει για να καταλήξω να είμαι η ενήλικη που οι άλλοι θα σέβονταν.       

Ήταν πολύ δύσκολο να είμαι η στοργική γονιός του εαυτού μου όταν δεν είχα ένα υπόδειγμα να ακολουθήσω. Όταν ήμουν παιδί, τα γιορτινά τραπέζια στο πατρικό μου σπίτι αναπόφευκτα κατέληγαν στο να εκτοξεύεται η γαλοπούλα στην τραπεζαρία και να αφήνει λεκέδες λαδιού στους τείχους, τα οποία έμοιαζαν με κηλίδες αίματος από παλιές τηλεοπτικές ταινίες.

Στα ΕΠΑ, κατάφερα τελικά να πάρω το μήνυμα μέσα από τις αναγνώσεις στις συγκεντρώσεις, και ειδικά εκείνο που ξεκινά με «Η Λύση είναι να γίνεις εσύ ο στοργικός γονιός του εαυτού σου». Τότε ήταν που έδωσα άδεια στον εαυτό μου να κατασκευάσω τον δικό μου θεωρητικό στοργικό γονιό. Πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένας στοργικός γονιός; Τί θα έκανε; Έτσι λοιπόν, δημιούργησα τη στοργική γονιό της δικής μου προτίμησης, εκείνη για την οποία θα πουλούσα και την ψυχή μου για να είχα – δημιούργησα αυτά που θα έκανε, αυτά που θα έλεγε και τον τρόπο που θα με μεταχειρίζονταν.

Τότε, θα έπρεπε κυριολεκτικά να πάρω την μορφή του ιδανικού γονιού για το Εσωτερικό μου Παιδί, το οποίο είχε κακοποιηθεί από άλλους αλλά και από εμένα. Κάποτε έκανα μια άσκηση καθοδηγούμενου οραματισμού και εκεί γνώρισα την Μικρή Αρκουδίτσα. Η Μικρή Αρκουδίτσα ήταν διστακτική. Δεν την κατηγορώ. Εγώ θα έπρεπε να γίνω η ενήλικη και να την προσεγγίσω, να της απολογηθώ, να της υποσχεθώ ότι θα την αγαπάω, θα την προστατεύω, θα την ακούω προσεκτικά και θα συνεισφέρω στις ανάγκες και τις επιθυμίες της, σε λογικά πλαίσια.  Χρειάστηκε να υποσχεθώ να την αγκαλιάζω κάθε μέρα για το υπόλοιπο της ζωής μας. Χρειάστηκε να υποσχεθώ ότι θα την θεραπεύσω με το να την καθοδηγώ μέσα από τον θρήνο των απωλειών και των τραυμάτων της παιδικής της ηλικίας, για να ολοκληρωθεί κάθε συναισθηματικό στάδιο της ζωής το οποίο δεν είχε ολοκληρώσει ακόμη.

Όταν ρώτησα την Μικρή Αρκουδίτσα τι ήταν αυτό που ήθελε από εμένα, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: «Να τι θα ήθελα από εσένα: Αγάπησέ με. Προστάτευσέ με. Άκουσέ με. Αγκάλιασέ με. Θεράπευσέ με».

(Αυτό το άρθρο είναι ένα απόσπασμα από 2^ο τεύχος του 2018 του τετραμηνιαίου περιοδικού ComLine, όπου τα μέλη μοιράζονται Εμπειρία, Δύναμη και Ελπίδα).

Το κεφάλαιο 8 του Βασικού Κειμένου της Αδελφότητάς μας φέρει τον τίτλο «Η Λύση: Να γίνεις εσύ ο στοργικός γονιός του εαυτού σου. Παρόλα αυτά, οι έννοιες του στοργικού γονιού και του εσωτερικού παιδιού είναι συνυφασμένες σε όλο το πρόγραμμα ΕΠΑ και τη βιβλιογραφία του. Είσαι ευπρόσδεκτός να συμμετέχεις σε μια συγκέντρωση ΕΠΑ για να μάθεις περισσότερα.